آنژیوپلاستی چگونه انجام میشود؟

آنژیوپلاستی روش درمانی است که بدون جراحی و بریدگی تنگی و انسداد موجود در شریان ها را از بین می برد.

در این مقاله ما اطلاعات لازم را درباره ی این روش درمانی و مزایا و عوارضی که دارد در اختیارتان قرار می دهیم.

آنژیوپلاستی چیست؟(Angioplasty)

آنژیوپلاستی روشی درمانی است که برای رفع کردن تنگی رگ های خونی می باشد و توسط فوق متخصص قلب و عروق و تیمی از تکنسین ها انجام‌ می گیرد.

اولین بار در سال ۱۹۷۷ پزشکی سوئیسی،  با وارد کردن بالنی در رگ، تنگی آن رگ را برطرف کرد.

دیواره ی رگ های خونی بسیار صاف و هموار است اما به مرور و با گذشت زمان به دلیل تغذیه نامناسب بیمار، مصرف کردن دخانیات و داشتن فشار خون بالا این دیواره ها رسوب گرفته و باعث میشوند خون به راحتی در رگ ها جریان نداشته باشد و خونرسانی با مشکل مواجه شود.

در این زمان است که انجام آنژیوپلاستی ضرورت پیدا می کند.

بعد از این که پزشک آنژیوگرافی را برای بیمار تجویز کرد و انجام داد چنان چه نتایج‌ حاصل از آنژیوگرافی نشان دهنده ی گرفتگی در رگ ها باشد با استفاده از آنژیوپلاستی اقدام به باز کردن رگ ها می کنند.

در آنژیوپلاستی با استفاده از باد کردن بالنی در داخل رگ، قسمت های گرفته ی رگ را باز می کنند و یا این عملکرد را به وسیله ی لیزر انجام می دهند.

بالن را به همراه وسیله ای به نام Stent به کار می برند تا رگ برای دفعه ی بعد، سریع دچار انسداد نشود.

استنت به لوله ای می گویند که مشبک و شبیه تور است و در داخل رگ قرار می دهند و به وسیله ی آن رگ را باز نگه می دارند.

استنت را داخل رگ قرار داده و آن را خارج نمی کنند و در ۶ ماه اولی که آن را داخل رگ قرار داده اند فرد بیمار نباید ام آر آی انجام دهد.

تضمینی برای افزایش طول عمر فرد بیمار با انجام عمل استنت گذاری وجود ندارد.

با انجام این کار فقط شریان از گرفتگی نجات پیدا می کند و میزان درمان های لازم برای بازگشایی بعدی رگ ها کاهش می یابد ولی میزان طول عمر بیمار را افزایش نمی یابد.

البته قرار دادن فنر در رگ بیمار کار راحتی نیست و گاهی منجر به لخته شدن خون در رگ شده که این اتفاق باعث میشود پزشک دوباره عمل آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی را انجام دهد و در مواردی نیز باعث مرگ بیمار میشود.

به همین علت است که در حین آنژیوپلاستی مایعاتی را به رگ تزریق می کنند که خون را رقیق تر کنند.

آنژیوپلاستی روشی درمانی است که در آن نیاز به جراحی نیست و بریدگی در انجام آن وجود ندارد و حداقل میزان تهاجم را دارد و در صورتی که میزان تنگی و انسداد زیاد نباشد می توان با استفاده از این روش انسداد مورد نظر را رفع کرد.

زمان انجام عمل آنژیوپلاستی بین ۱ تا ۲ ساعت متغیر است و عموما بیمار نیاز به بیهوشی ندارد و با بی‌ حسی می توانند آن را انجام دهند البته در شرایطی نیز این عمل را با بیهوشی بسیار جزئی انجام می دهند‌.

در کل انجام عمل جراحی آنژیوپلاستی  دارای میزان درد کمتری در مقایسه با سایر عمل های مشابه خود است و روشی موثر در باز کردن رگ در زمان حمله ی قلبی می باشد.

زندگی بعد از آنژیوپلاستی باید با توجه به توصیه هایی که پزشک می کند ادامه یابد.

از جمله این توصیه ها به انجام ورزش های سبک و روزانه، استفاده نکردن از سیگار و مشروبات الکلی و تغذیه ی مناسب اشاره کرد.

بیمار بعد از انجام آنژیوپلاستی باید مرتب تحت نظر پزشک بوده و به وسیله ی پزشک روند بهبودی خود را پیگیری کند.

چرا ممکن است به آنژیوپلاستی نیاز داشته باشم؟

آنژیوپلاستی برای بازگرداندن جریان خون به شریان کرونر هنگامی که شریان باریک می شود انجام می شود.

همه بیماری های عروق کرونر را نمی توان با آنژیوپلاستی درمان کرد.

پزشک بر اساس شرایط شما بهترین راه را برای درمان بیماری عروق کرونر انتخاب می کند.

آنژیوپلاستی قلب

در آنژیوپلاستی قلب، جراح و متخصص قلب، اقدام‌ به باز کردن یک یا چند شریان‌ قلبی که وظیفه ی تامین کردن خون برای عضلات قلبی را دارند، می کنند.

با جمع شدن چربی، کلسیم و کلسترول در داخل رگ ها، رگ ها مسدود یا باریک میشوند.

با گذشت زمان جریان خون که حاوی مواد مغذی است محدود میشود.

به این تجمع شدن ها پلاک می گویند که ممکن است در حمله ی قلبی پاره شده و کلسترول یا چربی را وارد شریان ها کرده و لختگی خون را به وجود بیاورد.

بیمار در زمان گرفتگی رگ ها ممکن است دارای درد در قفسه ی سینه و یا تنگی نفس باشد.

افرادی که بیماری قلبی دارند و قلب آن ها دارای نارسائی بوده و دیابت دارند، ممکن است روش آنژیوپلاستی قلبی برای درمان آنها استفاده شود.

آنژیوپلاستی قلب به دو صورت انجام می گیرد:

• آنژیوپلاستی از طریق دست
• آنژیوپلاستی از طریق پا

در طول انجام عمل آنژیوپلاستی فرد بیمار کاملا هوشیار است و فقط مقداری داروی بی حسی در مکان ورود کاتتر تزریق می کنند تا فرد بیمار کمتر احساس درد کند و این بی حسی ساعاتی بعد از عمل از بین می رود.

با ورود کاتتر در داخل رگ، آن را به رگ خونی آسیب دیده شده در اطراف قلب برده و از طریق بالن پلاک و یا لخته خون را جابجا می کنند.

آنژیوپلاستی قلب در مقایسه با عمل قلب باز دارای تهاجم بسیار کمتری است زیرا در این عمل قفسه سینه ی فرد بیمار باز نمی شود.

از مزایای آنژیوپلاستی قلب می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• در مقایسه با جراحی بای پس میزان تهاجم کمتری را دارد و خطر و هزینه ی آن کمتر است.
• به دلیل بی حسی موضعی، بیمار مدت زمان کمتری را در بیمارستان سپری می کند.
• برش جراحی در این روش انجام نمی گیرد و فقط از طریق بریدگی بسیار کوچکی در پوست این کار را انجام می دهند که حتی نیاز به بخیه نیز ندارد.
• بیمار می تواند خیلی زود به زندگی عادی خود بازگردد.

بیمار در صورت مشاهده موارد زیر بعد از آنژیوپلاستی باید به پزشک مراجعه کند:

• داشتن درد و احساس سردی و گزگز در انگشت های دست و پایی که عمل شده اند.
• در صورت داشتن تنگی نفس و احساس خارش‌ شدید
• در صورت خونریزی از ناحیه ی آنژیو شده
• داشتن درد در قفسه ی سینه و افزایش مداوم آن
• چنان چه محل آنژیو شده سفت شده باشد و به لمس کردن حساس شده باشد.
• در صورت کم‌ شدن سطح هوشیاری فرد

انجام آنژیوپلاستی قلب ممکن است عوارضی نیز برای بیمار داشته باشد که در زیر چند مورد از آن ها را ذکر می کنیم:

• امکان خونریزی رگی که کاتتر در آن قرار داده شده وجود دارد.
• امکان داشتن آلرژی به رنگ های تزریق شده به رگ
• داشتن ضربان قلب نامنظم
• نیاز به انجام عمل بای پس در صورت باز نشدن رگ و بسته شدنش‌
• آسیب رسیدن به کلیه ها در صورت استفاده از رنگ
• امکان بسیار کمی هست که فرد دچار حمله قلبی و یا سکته ی مغزی شود.

خطر این گونه عوارض در افراد مسن و افرادی که مشکلات و بیماری های کلیوی و دیابت و بیماری قلبی دارند بیشتر است.

آنژیوپلاستی محیطی

آنژیوپلاستی محیطی به رفع انسداد عروق و رگ ها در اندام های تحتانی که شامل پاها و بازوها میشود، می گویند.

بیمارانی که دارای گرفتگی عضلات و درد در پاها و دست‌ های خود هستند و احساس سوزن سوزن دارند ممکن است دچار گرفتگی رگ شده باشند و نیاز به آنژیوپلاستی داشته باشند.

بیماری های عروق محیطی باعث میشوند شریان های خونی ضخیم شده و جریان خون به راحتی صورت نگیرد.

داشتن نروپاتی‌ دیابت، بیماری های عروق محیطی را بیشتر کرده و خون و اکسیژن به راحتی در رگ ها منتقل نمیشود و این ها خود دلیلی بر نیاز فرد بیمار به انجام آنژیوپلاستی محیطی است.

انواع آنژیوپلاستی

آنژیوپلاستی به روش های مختلفی صورت می گیرد که ما در زیر انواع روش های آنژیوپلاستی را به شما معرفی می کنیم تا با آگاهی کامل این عمل را انجام دهید.

آنژیوپلاستی با بالون (Balloon angioplasty)

در این نوع از آنژیوپلاستی با استفاده از فشار حاصل از بالون زدن پلاک و یا لخته خون را جابجا و پاک کرده و انسداد رگ ها و شریان ها را از بین می برند.

خیلی کم پیش می آید که این کار را به تنهایی و بدون گذاشتن استنت انجام دهند.

از جمله بیماری هایی که با روش بالون زدن تحت درمان قرار می گیرند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

حملات قلبی، ایسکمی محیطی، تنگ شدن شریان های کلیوی، تنگ شدن ساب کلاوین و آنژین های ناپایدار

آنژیوپلاستی با استنت (Stented angioplasty)

استنت ها به لوله یا فنری می گویند که از تور سیمی درست شده اند و کمک می کنند که رگ ها و شریان ها دوباره دچار گرفتگی نشوند.

استنت ها یا ساخته شده از فلز هستند و یا اینکه دارای پوششی از دارو نیز هستند که به این‌ نوع استنت پوشش داده شده با دارو، استنت های شستشوی دارویی نیز می گویند و احتمال گرفتگی این نوع استنت ها بسیار کمتر است.

ولی این روزها کمتر از این نوع استنت ها استفاده می کنند و بیشتر استنت های فلزی کاربرد دارند.

نسبت انسداد رگ ها در مواقعی که از استنت استفاده می کنند ۲ به  ۱۰ نفر است.

این نسبت در زمان استفاده از استنت های روکش دار از ۲ به ۱ نفر می رسد و در صورتیکه رفع این انسداد ها با بالون زدن بدون استفاده از استنت انجام‌ گیرد این نسبت از ۲ نفر به ۴ نفر می رسد‌.

آنژیوپلاستی کرونر (Coronary angioplasty)

آنژیوپلاستی عروق کرونر، روشی درمانی است که برای باز کردن عروقی که دچار تنگی و انسداد شده است به کار می رود.

در این روش با ارسال بالنی به عروق مسدود شده و باد کردن آن گرفتگی عروق را برطرف می کنند.

با انجام آنژیوپلاستی عروق، درد سینه و تنگی نفس بیمار که ناشی از گرفتگی عروق بوده رفع میشود.

انجام آنژیوپلاستی در صورت وجود پلاک های چربی در عروق، صورت می گیرد.

ولی تحت شرایطی ممکن است که بیمار نیاز به انجام بای پس کرونر داشته باشد از جمله:

• اگر بیمار دچار افت بسیار زیادی در پمپاژ قلب شده باشد.
• چنان چه فرد بیمار دچار تنگی های متعدد شده و باز کردن همه ی آن ها با آنژیوپلاستی ممکن نمی باشد.
• در مواردی که فرد بیمار به دلایل دیگری نیاز به انجام عمل باز دارد و در این شرایط گرفتگی عروق کرونری را نیز با بای پس انجام می دهند.

از خطرات ناشی از آنژیوپلاستی عروق کرونری می توان موارد زیر را نام برد:

• تنگی دوباره عروق به دلیل قرار ندادن فنر در داخل آن ها
• به وجود آمدن لخته های خون در درون رگ بعد از انجام آنژیوپلاستی و امکان به وجود آمدن حملات قلبی
• ایجاد خونریزی در محل ورود کاتتر که یا به صورت کبودی است و یا بسیار شدید بوده و فرد بیمار نیاز به انتقال خون پیدا می کند.
• آسیب رسیدن به عروق از جمله پاره شدن آن ها زمان انجام عمل
• ممکن است که باعث حملات قلبی شود.
• امکان دارد به دلیل ایجاد لخته خون موجب سکته ی مغزی شود البته این احتمال بسیار کم خواهد بود.

 آنژیوپلاستی پوستی (Percutaneous angioplasty)

امروزه برای رفع انسداد و گرفتگی شریان هایی که به قلب خونرسانی می کنند.

آنژیوپلاستی کرونری داخل مجرایی از طریق پوست را به کار می برند.

در این روش آنژیوپلاستی در داخل مجرایی کرونر از طریق پوست برای از بین بردن ایسکمی و باز کردن شریان هایی که مسدود شده اند به کار می رود.

ابتدا کاتتر را از طریق پوست وارد کرده و در جای مناسب قرار می دهند و سپس از طریق بالن زدن اقدام به باز کردن شریان ها می کنند.

آنژیوپلاستی ساب اینتیمال‌ (Subintimal angioplasty)

آنژیوپلاستی ساب اینتیمال برای انسداد شریان های محیطی به کار می رود.

این روش تکنیکی است که از طریق پوست اقدام به برطرف کردن انسداد های مزمن و طولانی می کنند.

در ابتدا از این روش فقط برای انسداد های فمورال استفاده می کردند اما اکنون برای انسداد های شریان کرالال نیز کاربرد دارد و حداقل میزان تهاجمی را برای بیمار دارا است.

آنژیوپلاستی ترانس لومینال (Transluminal angioplasty)

این آنژیوپلاستی روشی کم تهاجمی، برای باز کردن شریان های مسدود شده ی ناشی از بیماری های محیطی می باشد.

در این روش پزشکان برشی کوچک در ران بیمار ایجاد کرده و کاتتر را داخل شریان های فمورال می کنند و با باد کردن بالون پلاک روی شریان ها را پاک می کنند.

 آنژیوپلاستی وریدی (Venous angioplasty)

انسداد ورید باعث متورم شدن پاها، زخم در پاها و ایجاد لخته در ساق پا شده و در صورت جدی شدن باعث آسیب رسیدن به قلب و ریه میشود.

درمان این انسداد از طریق آنژیوپلاستی وریدی و در بعضی مواقع با باز نگه داشتن ورید از طریق استنت امکان پذیر است.

پزشکان از طریق قرار دادن کاتتر در شریان مسدود شده و بالون زدن و استنت قرار دادن، اقدام‌ به باز کردن و از بین بردن این انسداد می کنند.

خطرات و عوارض آنژیوپلاستی

با اینکه آنژیوپلاستی روش درمانی کم خطر و کم تهاجمی است ولی امکان دارد فرد بیمار با انجام دادن آن دچار مشکلاتی شود.

(البته این عوارض بسیار نادرهستند و در افراد کمی دیده میشود)

از جمله این مشکلات می توان به موارد زیر را نام برد:

• لخته شدن خون یکی از عوارضی است که ممکن است فرد بیمار به آن مبتلا شود.

در محل استنت ممکن است سرخرگ دچار گرفتگی دوباره شود و فرد بیمار به حمله ی قلبی مبتلا شود.

برای رفع این مشکل باید بیمار از آسپرین استفاده کند تا دچار لختگی خون نشود.

• بعد از آنژیوپلاستی ممکن است که بیمار دوباره دچار گرفتگی عروق بشود.

به همین دلیل است که از فنر برای جلوگیری از این گرفتگی استفاده می کنند و استفاده از استنت هایی که دارو آزاد می کنند امکان این گرفتگی را بسیار کاهش می دهند.

• در محل ورود کاتتر ممکن است که بیمار دچار کبودی و خونریزی شود و گاهی این خونریزی به حدی است که فرد نیاز به انتقال خون پیدا می کند.
• گاهی با باز شدن بالن داخل رگ، ممکن است که رگ پاره شود.

به همین علت پزشک تمام وقت آماده است که در صورت بروز مشکل، بیمار را به اتاق عمل منتقل کند.

• محل جراحی ممکن است که دچار عفونت شود که با مراقبت های بهداشتی بعد از عمل جراحی می توانند این خطر را کاهش دهند.

در صورت تورم، قرمزی و درد باید به پزشک معالجه کرد.

• امکان دارد که فرد بیمار به مواد مورد استفاده در آنژیوپلاستی آلرژی داشته باشد و دچار کهیر، قرمزی و خارش‌ شود.

در صورت به وجود آمدن این علائم با پزشک متخصص باید مشورت کرد.

• در زمان آنژیوپلاستی ممکن است که عروق با ترک، تراشه و یا تخلیه خون مواجه شوند که این ها خون باعث لخته شدن خون و کاهش جریان خون میشوند.
• گاهی با انجام این عمل بافت های اطراف ممکن است آسیب ببینند از جمله عضلات، اعصاب و ساختارهای مجاور شریان مسدود شده، که این خود ممکن است باعث مشکلات حرکتی و حسی شود.
• با به کار بردن عمل آنژیوپلاستی ممکن است که عوارض قلبی بیمار افزایش پیدا کند و دچار حملات قلبی شود.
• از دیگر عوارض این روش درمانی می توان به مشکلات کلیوی، غیر طبیعی شدن ریتم قلب، سکته ی قلبی و مغز و همچنین تشنج اشاره کرد.

آنژیوپلاستی عروق قلب برای چه کسانی مناسب است؟

• آسم قلبی دارند.
• آنژین صدری یا آنژین قلبی دارند.
• گرفتگی جزئی در عروق کرونر دارند.
• تنگی نفس شدید همراه با درد قفسه سینه دارند.

آنژیوپلاستی برای چه کسانی مناسب نیست؟

• افرادی که ناهنجاری‌هایی در ساختار شریان‌های قلب داشته باشند.
• افرادی که گرفتگی شدید و کامل شریان‌های کرونر قلب داشته باشند.
• کسانی که بیماری‌های زمینه‌ای مانند فشار خون داشته باشند و از سلامت عمومی خوب برخوردار نباشند.

آمادگی قبل از آنژیوپلاستی

قبل از انجام آنژیوپلاستی باید فرد بیمار مواردی را رعایت کرده و انجام دهد.

• بیمار باید از شب قبل دوش گرفته و تمیز باشد
• بیمار باید از ۴تا ۶ ساعت قبل از انجام آنژیوپلاستی ناشتا باشد و چنانچه دارویی برای آنژیو تجویز شده آن را با مقدار خیلی کمی آب مصرف کند.
• در صورتی که بیمار داروی متفورمین مصرف می کند باید ۲۴ ساعت قبل و بعد از عمل از مصرف آن خودداری کند.
• وسایل ارزشمند چون جواهرات و پول را باید در منزل گذاشت.
• باید بیمار، پزشک و کادر پرستاری را از داروهایی که مصرف می کند مطلع کند تا در زمان انجام آنژیوپلاستی با مشکل مواجه نشود.
• اگر در محل آنژیوپلاستی مو وجود دارد باید حتما تراشیده شود.
• بعد از پذیرش بیمار در بیمارستان از او رگ گرفته میشود و آنژیوکت را وصل می کنند‌.
• مدارک آنژیوگرافی و کارت بستری که تاریخ بستری روی آن نوشته شده است را باید بیمار همراه خود داشته باشد.
• چنان چه بیمار سابقه ی بیماری خاصی دارد باید حتما پزشک خود را از آن مطلع کند.
• آزمایشات لازم قبل از انجام آنژیوپلاستی باید گرفته شود.

مراقبت های حین آنژیوپلاستی

• آنژیوپلاستی توسط پزشک متخصص و تیمی از پرستاران و تکنسین ها انجام می گیرد.
• مدت زمان انجام آنژیوپلاستی بین ۳۰ دقیقه تا چند ساعت بسته به وخامت اوضاع و تعداد رگ های مسدود شده می باشد.
• ابتدا ناحیه ی مورد نظر را با مواد ضدعفونی کننده تمیز کرده و ورقه ی استریل شده را روی محل قرار می دهند و بی حس کننده را به محل مورد نظر تزریق می کنند.
• الکترود های کوچک را روی قفسه ی سینه قرار می دهند تا وضعیت قلب بیمار در زمان انجام آنژیوپلاستی تحت کنترل باشد.
• بیمار در زمان انجام عمل، هر گونه داروی رقیق کننده و داروهای آرام بخش را که نیاز داشته باشد به صورت وریدی جذب می کند.
• بعد از بی حسی برشی کوچک روی پوست ایجاد می کنند.
• سپس کاتتر وارد رگ شده و آن را به قسمتی که می خواهند شریان آن را باز کنند هدایت می کنند.
• چنان چه بیمار در زمان ورود کاتتر درد زیادی داشت حتما به پزشک اطلاع بدهد.
• در این مرحله مقداری ماده ی حاجب را از طریق کاتتر وارد رگ کرده تا محل انسداد را مشاهده کنند.
• سپس با استفاده از باد کردن بالون در کاتتر شریان مسدود شده را باز کرده و بعد از باز شدن باد بالون را خالی می کنند.

این مرحله ممکن است چندین بار انجام شود.

• برای بیشتر افراد در زمان آنژیوپلاستی استنت نیز قرار می دهند تا از تنگ شدن مجدد شریان ها جلوگیری کنند.
  استنت معمولا برای همیشه در داخل عروق و شریان ها باقی می ماند تا جریان خون به خوبی صورت بگیرد.
• و در آخر دوباره مسیر رگ ها و انتقال خون بررسی می شود و چنان چه مشکل کامل رفع شده باشد کاتتر را خارج می کنند.
  محل خروج کاتتر را برای ۵ تا ۱۵ دقیقه فشار می دهند تا خونریزی نکند.

مراقبت های بعد از آنژیوپلاستی

• بعد از انجام آنژیوپلاستی بیمار در بخش مراقبت های ویژه توسط پرستاران تحت کنترل قرار می گیرد.

ضربان قلب و فشار خونش به طور مرتب اندازه گیری میشود.

• بعد از انجام آنژیوپلاستی از طریق کشاله ی ران که این روزها خیلی کمتر استفاده میشود.

محل ورود کاتتر را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه فشار می دهند تا حفره ها بسته شوند و خونریزی نکنند.

گاهی پزشک با استفاده از دستگاهی سوراخ موجود در شریان را می بندد که این عمل باعث میشود بیمار زودتر بتواند حرکت کند.

در افرادی که آنژیوپلاستی در آن ها از طریق دست انجام میشود، بعد از انجام آنژیوپلاستی  به وسیله ی TR بند و یا یک کاف پلاستیکی روی محل سوزن یا ورود کاتتر را می بندند.

۲ ساعت بعد از انجام عمل از فشار کاف کم شده و از دست بیمار آزاد میشود‌ در صورت خونریزی زیاد ممکن است این زمان بیشتر باشد.

لازم به ذکر است که امروزه بیشتر آنژیوپلاستی ها از طریق شریان های موجود در دست انجام میشود مگر امکان انجام این کار از طریق دست وجود نداشته باشد و دلیل آن می توان انجام دادن عمل قلب باز و یا ضعیف بودن رگ رادیال باشد.

• در محل ورود کاتتر پوششی از گاز قرار داده و بیمار را به مدت ۴ تا ۶ ساعت به پشت می خوابانند تا از خونریزی جلوگیری کنند.
• بیمار را بعد از آنژیوپلاستی برای ساعاتی تحت کنترل می گیرند تا او را از لحاظ وجود درد در قفسه سینه مورد بررسی قرار دهند.

زیرا چنانچه همچنان دارای درد باشد امکان انسداد مجدد شریان وجود دارد.

• امکان راه رفتن بیمار 2 تا ۶ ساعت بعد از عمل وجود دارد.
• معمولا یک شب بیمار را در بیمارستان نگه می دارند و بعد چنانچه مشکلی نباشد مرخص میشود‌.
• بیمار باید با خود همراه آورده باشد تا بعد از آنژیوپلاستی او را برای رفتن به منزل همراهی کند.

زیرا فرد بیمار باید تا ساعاتی از انجام رانندگی خودداری کند.

• بیمار باید تا چند روز از انجام فعالیت های شدید و برداشتن بارهای سنگین خودداری کند تا شریان ها به درستی التیام پیدا کنند.
• ممکن است بیمار نیاز داشته باشد که تا چند روز داروی ضد انعقاد مصرف کند.
• بیمار تا چند روز باید مقدار زیادی مایعات مصرف کند و از مصرف دخانیات خودداری کند.
• حدوداً یک هفته بعد از عمل فرد بیمار می تواند فعالیت های روزمره ی خود را دیگر به راحتی انجام دهد‌.
• محل ورود کاتتر را باید به مدت ۲۴ ساعت تا ۴۸ ساعت خشک نگه داشت.
• روزهای اولیه بعد از عمل از بالا پایین کردن پله ها و بپر بپر کردن باید خودداری کرد.
• برای ۲ تا ۵ روز از داشتن فعالیت جنسی خودداری شود.
• برای هفته ی اول از رفتن به حمام و استخر خودداری کنید.
• برای جلوگیری از گرفتگی دوباره باید تغذیه ی مناسب داشت و از مصرف دخانیات و داشتن استرس دوری کرد.
• به مدت یک هفته پس از آنژیوپلاستی از رانندگی کردن خودداری شود.

زندگی بعد از آنژیوپلاستی

معمولا چند هفته طول می کشد تا پس از قرار دادن استنت به فعالیت های عادی خود بازگردید.

در بیمارستان بعد از آنژیوپلاستی، تجویز هایی از جانب پزشک برای ورزش، داروها، ویزیت های بعدی، مراقبت های مداوم از زخم و از به شما داده می شود.

پس از پیوند عروق کرونر، مهم است که اقداماتی را برای کاهش خطر ابتلا به یک مشکل قلبی دیگر انجام دهید از جمله افرادی که دارای اضافه هستند حتما باید به درمان چاقی بپردازند.

برخی از عوامل خطر بیماری های قلبی که باید آنها را بررسی کنید عبارتند از:

• فشارخون بالا
• کلسترول بالا
• داشتن اضافه وزن و کبد چرب
• بی تحرکی
• دیابت
• افسردگی
• انزوا‌ی اجتماعی
• استعمال دخانیات

طول عمر بیماران آنژیوپلاستی چقدر است؟

هنگامی که پزشک شما را مبتلا به بیماری عروق کرونر تشخیص داد، باید یک سبک زندگی و رژیم غذایی سالم را در پیش بگیرید.

با کاهش عوامل خطر، می توانید با وجود ابتلا به بیماری عروق کرونر به زندگی خود ادامه دهید.

ممکن است برای مدت طولانی بیماری عروق کرونر داشته باشید و از آن آگاه نباشید.

در صورتی که عوامل خطرساز را طبق توصیه های پزشک خود کنترل کنید، آنژیوپلاستی می تواند به شما برای داشتن عمر طولانی تری کمک کند.

ورزش و رژیم غذایی مهمترین فاکتورهایی هستند که باید در نظر گرفته شوند.

نتایج آنژیوپلاستی

با انجام دادن آنژیوپلاستی جریان خون در شریان ها و عروقی که مسدود و یا تنگ بودند به راحتی صورت می گیرد و میزان درد موجود در قفسه ی سینه کاهش پیدا می کند و فرد بیمار بعد از آنژیوپلاستی بهتر می تواند فعالیت های ورزشی خود را انجام دهد.

در صورت موفقیت آمیز بودن آنژیوپلاستی دیگر فرد نیاز به انجام عمل بای پس ندارد.

تفاوت آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی

آنژیوگرافی به عنوان راه حلی قطعی است که برای تشخیص بهتر بیماری های قلبی و عروقی مورد استفاده قرار می گیرد.

جنبه ی درمانی ندارد و با استفاده از این کار فقط عروقی که مسدود و یا تنگ شده اند و میزان انسداد از طریق عکس مشخص میشود.

پزشک با استفاده از کاتتر و تزریق حاجب به درون رگ، رگ را از لحاظ انسداد مورد بررسی قرار می دهد و محل انسداد را مشخص می کند و عکس می گیرد.

پس این روش بیشتر جنبه ی تشخیصی دارد.

بیمار بعد از انجام آنژیوگرافی نیاز به بستری در بیمارستان ندارد و چند ساعت بعد می تواند به منزل خود مراجعه کند و فعالیت های روزانه ی خود را انجام دهد.

اما در آنژیوپلاستی پزشک اقداماتی را جهت درمان بیماری انجام می دهد.

استفاده از این روش راهی مناسب را برای رفع بیماری قلبی و عروقی می باشد.

در آنژیوپلاستی با وارد کردن کاتتر و استفاده از بالون و استنت، شریان هایی که به دلیل رسوب چربی و کلسترول دچار گرفتگی و انسداد شده اند را باز کرده و مشکل گرفتگی را برطرف می کنند تا جریان خون به راحتی و بدون مشکل صورت بگیرد و از به وجود آمدن بیماری هایی چون سکته قلبی و … جلوگیری شود.

بیمار بعد از انجام آنژیوپلاستی باید در بیمارستان به مدت یک شب تحت مراقبت باشد تا چنان چه مشکلی سلامت او را تهدید کرد تحت درمان سریع پزشکان قرار بگیرد و مدت زمانی بیشتر از انجام آنژیوگرافی، نیاز به مراقبت بعد از مرخصی از بیمارستان دارد.

آنژیوپلاستی را اصولا بعد از انجام آنژیوگرافی انجام می دهند تا میزان و تعداد رگ های آسیب دیده را قبل از عمل آنژیوپلاستی مشخص کرده باشند‌‌ و اقدامات لازم را در جهت رفع این مشکل به کار گیرند.

آنژیوپلاستی چقدر طول می‌کشد؟

مدت زمان انجام آنژیوپلاستی در هر فرد متفاوت است و این زمان بین 45 دقیقه تا 2 ساعت متغیر است.

هزینه ی آنژیوپلاستی

هزینه ی آنژیوپلاستی با توجه به موارد زیر، متفاوت می باشد:

• شهر و بیمارستانی که در آن آنژیوپلاستی صورت می گیرد.
• تحت پوشش بیمه بودن بیمار و داشتن یا نداشتن بیمه تکمیلی
• استفاده از استنت داروئی یا غیر داروئی
• تجهیزات پزشکی که مورد استفاده قرار می گیرد.
• میزان خدمات جراحی در اتاق عمل
• تعداد روزهایی که فرد در بیمارستان بستری است.
• میزان انجام آزمایشات از فرد بیمار
• میزان انجام خدمات پاراکلینیکی

بخش عمده ای از هزینه ی آنژیوپلاستی مربوط به قسمت جراحی است که شامل اقدامات پزشک در اتاق جراحی میشود‌.

از جمله این اقدامات می توان به قرار دادن کاتتر، تزریق کردن داروها، تزریق ماده حاجب و حق الزحمه ی پزشک و دستیارانش اشاره کرد.

هزینه ی استفاده از تجهیزات و وسایل پزشکی نیز بالا است از جمله این تجهیزات می توان وسایل تصویربرداری و آنژیوگرافی و همچنین دستگاه های رادیوگرافی را نام برد.

ماده ی حاجب تزریق شده در رگ ها و داروهای تزریقی دیگر نیز برای بیمار هزینه بر هستند.

میزان تخصص پزشک در انجام این عمل بسیار دارای اهمیت است و بسته به ماهر بودن  و تخصص و تجربه پزشک این هزینه نیز متغیر است.

معمولا هزینه ی آنژیوپلاستی تحت پوشش بیمه های مختلف است و فرد بیمار باید قبل از انجام این عمل، شرایط بیمه ی خود و اینکه چه بیمارستان و مراکزی را برای انجام این عمل طرف قرارداد دارد مورد بررسی قرار دهد و در بیمارستان های طرف قرارداد بیمه خود عمل آنژیوپلاستی را انجام دهد.

بیمار با داشتن بیمه تکمیلی در کنار بیمه پایه خود می تواند میزان هزینه خود را در حد زیادی کاهش دهد.